'Sommar i Sverige' en bijna naar huis...

Een paar maanden geleden had ik niet gedacht dat de tijd ineens zo snel voorbij zou gaan. Wellicht is dat ook de reden dat het schrijven van een nieuw verslag er bij in is geschoten. Ik heb amper door dat er sinds de vorige keer alweer bijna 3 maanden voorbij zijn gevlogen. Daarbij is het een deel ontkenning, omdat ik me al eerder besefte dat dit mijn laatste, danwel een na laatste reisverslag zou zijn, want mijn tijd hier in Karlstad zit er bijna op. En nog altijd weet ik niet zo goed wat ik daar van vind…En als je dan maar niet schrijft, kan het ook niet het laatste zijn ;) Desondanks heb ik nu toch tijd, moed en inspiratie gevonden voor een nieuw verhaaltje over de afgelopen maanden.

Er is mega veel gebeurd sinds mijn ’halverwege’ verslag. Ik ben vrolijk doorgegaan met boogschieten en spelen in het orkest, mijn stage liep wel redelijk op rolletjes en het weer werd alsmaar beter. Het concert van mijn orkest was eind mei en lijkt alweer een eeuwigheid geleden. Stiekem was dat het eerste begin van de langzame afsluiting van dingen, maar het concert was heel mooi, de kerk bijna vol, dus het was goed zo. Helaas heb ik daarna geen mogelijkheden meer gehad om muziek te maken en mijn viool is ondertussen al thuis (in Nederland dus). Ook het boogschieten stopte eind juni, het moment waarop de zomervakantie hier begon te beginnen. Het is jammer dat dat er op zit, want de donderdagavond was altijd een hele fijne. Nog nooit heb ik me zo snel thuis gevoeld bij een groep mensen als daar, en toen een van mijn trainers me zei dat ik moet onthouden dat ik ‘part of the club’ ben, raakte dat me enorm en ik mis het dan ook echt. Helaas zijn er rondom utrecht niet heel veel mogelijkheden om door te gaan met boogschieten, maar ik ga er zeker ooit weer mee verder.

Bezoekjes van familie! Die waren er ook!:) rond mijn verjaardag kwamen mijn ouders een paar dagen op bezoek, wat enorm leuk was! Hoewel het me ook Nederland wel weer iets meer deed missen. Ondanks dat ik gewoon naar mijn stage moest hebben we wel leuke dingen kunnen doen gedurende de avonden en de dagen dat ik vrij was. Naar het park, varen met de bootbus, uit eten, lekker buiten zijn, en midzomer vieren! De langste dag van het jaar hier. Doordat dit zo groots gevierd wordt doet het je wel realiseren dat de dagen vanaf dat moment dus korter gaan worden en het echt lange licht er weer op zit (maakt voor mij verder niet uit want voor het echt weer donker wordt hier ben ik terug in Nederland ;)). De toch best wel hete zon, oud zweedse muziek en dansen, het (redelijk valse) gezang van twee oudere vrouwen waarbij de kinderen met ouders rondom de zogenoemde meiboom dansten als kippen, kikkers en zo nog wat dieren maakte het tot een leuke en vrolijke dag. Toen we na de viering terug gingen naar het centrum werd het duidelijk hoe leeg en stil Karlstad kan zijn. Met midzomer is namelijk alles dicht. Even voelde het alsof ik weer terug was in Karlstad zoals ik het leerde kennen toen ik hier aankwam. Met als enig verschil dat het nu minstens 25 graden warmer was. Gelukkig is het op de andere dagen hier nu wel aantrekkelijker om te zijn. Het is hier doodgewoon om in bikini op een willekeurige plek in het gras langs de rivier, zo ongeveer midden in het centrum te gaan zonnen, en op de mooie dagen zitten de zonnige terassen standaard vol met mensen. Waar ik als het warmer is toch nog vaak in een lange broek met een t-shirt rondloop, trekken Zweden meteen de korte broeken en rokjes uit de kast, en ik ben maar begonnen daar aan mee te doen, want eigenlijk hebben ze wel gelijk.
Het laatste weekend van de tijd dat mijn ouders hier waren gingen we naar Stockholm. Na zo’n 6 maanden in karlstad te zijn geweest was het heerlijk om weer even de sfeer van een echt grote stad te proeven, en vol vrolijke goede moed gingen we lunchen om te bepalen wat we tijdens onze tijd daar zouden gaan doen. En laat nou net lunchende, met kaarten op tafel liggende, druk plannende toeristen goede slachtoffers zijn voor tasjesdieven. En ondanks dat we de tafel niet hebben verlaten, mijn tas (ik dacht veilig) onder mijn stoel tegen de muur aan stond, waar ik hem altijd neerzet, is hij...jawel, gestolen. Zoiets waarvan je denkt dat het je niet overkomt, en al helemaal niet in Stockholm. Ik ben nog altijd verbaasd dat geen van ons drieen ook maar iets gemerkt heeft. Thank god dat mijn viool zo in ons zicht stond dat ze die niet mee hebben genomen overigens. Dus wat zo’n leuk weekend leek te gaan worden, liep uit in een toch wel wat verdrietig weekend. Spullen, het zijn maar spullen, en dat klopt ook wel, maar het is van mij, en anderen moeten daar vanaf blijven. En tuurlijk, de spullen komen wel weer terug. Maar het boekje wat ik bij me had met mijn reisverslag van de afgelopen 6 maanden komt niet meer terug. En mijn agenda, toch een beetje de backup van dat verslag die ik ook mee had ook niet. En dat was het aller ergste, dat mijn herinneringen (die er natuurlijk ook in mijn hoofd wel zijn, maar waar ik nooit meer zo over zal schrijven als toen op die precieze momenten) gestolen waren. En behalve ikzelf heeft niemand er iets aan, en het is waarschijnlijk als oud vuil ergens gedumpt, terwijl de ‘kostbare’ spullen verkocht zijn, maar die boekjes waren het meest waardevolle in mijn tas. Hoewel het natuurlijk ook een romantische gedachte kan zijn dat mijn herinneringen nu niet alleen meegaan naar Nederland, maar ook in Zweden achterblijven en wellicht ergens op de bodem van de rivier liggen:) Wel hebben we plekken van stockholm gezien waar we anders nooit waren gekomen (het politiebureau enzo...) en de dag erna was met de ‘under de bridges’ boottocht, een rondje door de oude stad en een bezoek aan het paleis met een kleine blik op de wisseling van de wacht toch nog erg geslaagd. Eigenlijk zou ik die avond net als mijn ouders weer naar huis gaan maar (lucky me :P), ik mocht (lees: moest) nog een dagje langer in Stockholm blijven..om bij de ambassade een nieuw paspoort aan te vragen ja...

Twee weken later was mijn zusje hier! Heeeel leuk haar op bezoek te hebben:) ook toen moest ik gewoon naar mn stage, maar de dagen dat ze hier was hebben we samen op verschillende plekken geluncht, het park bezocht en de 1.5 uur durende rondtocht met de boot door Karlstad gemaakt. Super leuk! De laatste avond dat Merel hier was zijn we met mijn collega’s uit eten geweest om nog een keer gezellig met z’n allen wat te doen voordat ze langzaam allemaal op vakantie zouden gaan. Super geslaagde avond! Mega gezellig, super veel eten, en ik heb onwijs lieve bedank cadeautjes gehad van ze! Een fantastisch boek, waarvan mijn begeleidster kennelijk wist dat ik het graag wilde hebben (ik kan me echter niet meer herinneren dat ooit tegen haar verteld te hebben) ‘Nordens längsta vattendrag’ met geweldige foto’s en verhalen over de langste rivier in Zweden(/Noorwegen). En een spel, ‘Lingon, lådvin & långkalsonger’, waarmee je door middel van vragen uit kunt vinden wie er in een bepaald gezelschap het meest zweeds is (het is hilarisch!). Een voorbeeld: Heeft u of iemand in uw familie een spijkerbed of een sodastreamer (om koolzuurwater te maken)? Als je antwoord ja was, krijg je 4 punten. (dit alles is dan natuurlijk wel in het zweeds). Nou heb ik deze spullen niet in huis, maar mijn Poolse vriendin Joanna zei me afgelopen week: volgens mij ben jij na deze 7 maanden in Zweden meer ‘verzweedst’ dan ik in 7 jaar, dus ik denk dat ik toch nog best aardig zou kunnen scoren :P
De dag hierna begon de tweede reis richting Stockholm met mijn zusje, en dit keer was het fantastisch! :D Geen gestolen tassen, een prima hotel, een dag in Skansen, een boottocht door de archipel naar het Eiland Vaxholm om heerlijk ‘mjukglass’ te eten, rondleiding in de city hall, bezoekje aan de foto tentoonstelling in het dansmuseum, souvernirshoppen in de oude stad (met Mooses als thema :P), lekker eten, relaxen langs het water en zo nog wat dingen. Ik raad iedereen aan een keer een bezoekje te brengen aan Stockholm want het is (mits je tas niet wordt gestolen) een fantastische stad waar enorm veel te zien is en te beleven valt. Na 5 dagen daar afscheid nemen van Merel was niet zo heel erg leuk, maar dat hoort er dan toch weer bij, en toen was het terug naar de realiteit, want ik had nog een stage om af te ronden :P

Voor er meer komt over de stage eerst nog een samenvatting van andere mooie dagen! Er zaten twee eiland bezoekjes bij, een met mijn begeleidster, haar man en (super leuke) kids, waarbij we na een boottochtje heerlijk gerelaxt hebben, gegeten, gedronken, wat in het water rondgelopen, een ‘kotte-krig’ gehouden (wat zoveel is als een dennenappel oorlog :P) en uiteindelijk ook een bezoekje aan Erik zijn ouders hebben gebracht. Die wonen fantastisch vlak bij een meer op een heuvel, in een heel mooi houten huis en zijn vader repareert o.a. contrabassen.
Het andere eiland bezoek was met mijn vriendin Lisa. Haar moeder en haar vriend hebben een huisje op een eiland vlakbij Storfors, ongeveer een uur hier vandaan met de auto. En ook daar hebben we een heel fijn boottochtje gemaakt, genoten van de zon, een weg het water in gemaakt door de modderige bodem met tegels en gezommen in het niet eens zo heel koude meer om te eindigen met een heerlijke barbeque. Hier in Zweden heeft bijna iedereen geloof ik een zomerhuisje ergens. Wat echt fantastisch is, of het nou op een eiland is of ergens in de bergen, het is rustig, afgezonderd, de perfecte manier om weg van huis te zijn, maar tegelijk toch niet mega ver te hoeven reizen en een prima manier om lekker een deel van de vakantie door te brengen (ja, wil ik ook wel..). Verder heb ik de Vår ruset hardgelopen, mijn allereerste hardloopwedstrijd ooit :P 5 km in iets meer dan een half uurtje :), zijn we met een groepje naar een concert geweest met super toffe Ierse volksmuziek, zijn er hier op dit moment gratis sportlessen in verschillende parken door Karlstad heen die heel leuk zijn om bij te wonen, heb ik leuke wandelingen gemaakt met Lisa, waarbij een pizza als lunch niet ongebruikelijk was:P, ben ik best wel goed geworden in mario op de wii door regelmatig met mijn huisgenoten te spelen en zo is er nog vanalles meer 

Wat betreft de afronding van mijn stage loopt alles eigenlijk wel op rolletjes. Waar ik eerder dacht dat ik in de laatste paar weken nog onwijs veel zou moeten doen, loopt ineens alles precies volgens schema en zelfs wat sneller, waardoor ik nu in mijn een-na-laatste week hier (hoe bizar om dat te zeggen..) het lekker rustig aan kan doen met het nalezen en verbeteren van de laatste stukjes verslag buiten in de zon onder het genot van koffie en ‘morotskaka’ (worteltaart). Misschien wel voor het eerst in mijn leven is de drang naar perfectie en het alles willen doen niet overheersend aanwezig. En ik sta er zelf nog steeds van te kijken, maar het geeft best een goed gevoel. Dit is denk ik met name omdat ik me besef dat ik niet in 7 maanden dit, toch wel grote, probleem rondom waterkracht centrales en het bereiken van Goed Ecologisch Potentieel zomaar even op kan lossen. Ik kan een begin leveren, een zo goed mogelijk voorbeeld geven van wat er gedaan moet worden, en vervolgens is het aan anderen om er daadwerkelijk iets mee te gaan doen. En ondanks dat m’n verslag nog niet helemaal klaar is (deze vrijdag wel) kan ik oprecht zeggen dat ik tevreden ben met het resultaat:)

En verder? Verder ga ik proberen zo veel mogelijk in het nu te leven, en niet te veel te denken aan het feit dat ik vandaag over precies twee weken hier weg zal gaan, ondanks dat ik tegelijkertijd ook heel veel zin heb in de vakantie met Roeland die om de hoek staat.
Voor ik wegging had ik geen idee wat me te wachten stond en waar ik aan begon. En het was een uitdaging voor mij als persoon, maar ik heb lessen geleerd die ik nooit geleerd zou hebben als ik niet was gegaan. En ik ben blij dat ik doorgegaan ben en niet heb opgegeven, ondanks dat het niet altijd makkelijk was, want er waren zeker momenten dat ik dacht, wat doe ik hier!? Hoe hou ik dit ooit 7 maanden vol? En waarom wilde ik ook alweer weg? Maar nu (bijna) achteraf, kan ik oprecht zeggen dat ik ook de minder leuke momenten ben gaan waarderen, want juist door ook dat mee te maken heb ik zo enorm veel geleerd over mezelf. Ben ik beter in staat in het nu te blijven leven (nog niet altijd, maar het begin is er) en minder continue te piekeren over wat er gaat komen, want nu is alles wat er is, laat de toekomst de toekomst maar zijn, je daarover zorgen maken veranderd er niks aan. Dat maakt het weg zijn van huis en het leven in het algemeen een stuk makkelijker. Ik heb geleerd vertrouwen te hebben dat het echt goed komt, ook al lijkt het soms niet zo en ik weet gewoon een heel stuk beter wat ik aan mezelf heb. Bovendien weet ik nu dat ik het alleen kan, ondanks dat alleen niet altijd bevalt, dat ik ergens een nieuw leventje kan beginnen, nieuwe vrienden kan maken, een nieuwe taal kan leren, en me comfortabel kan voelen in een stad waar ik nooit zou kunnen blijven omdat het me niet biedt wat ik op dit moment nodig heb. En naast deze, en nog vele andere (levens)lessen, heb ik echt een geweldige tijd (gehad) in en rondom Karlstad die ik nooit zal vergeten. Ik heb fantastische mensen ontmoet die me op plekken hebben gebracht waar ik anders nooit zou komen, en ik heb in korte tijd een handjevol enorm goede vrienden gemaakt, waarvan ik hoop dat er ondanks de afstand straks iets moois overblijft. Ik heb verhalen gehoord die me altijd bij zullen blijven, heel mooie plaatsen bezocht en fantastisch leuke dingen beleefd. Maar tegelijkertijd ben ik mijn leven in Nederland meer gaan waarderen dan ooit tevoren. Het achterlaten van mijn leventje en vrienden in Karlstad zal moeilijk zijn, maar tegelijkertijd zie ik er naar uit om naar huis te gaan en daar te blijven.

Liefs en tot heel snel!