Wanneer iets gewoon wordt maar anders blijft...

Ondertussen is de 3e maand van mijn reis begonnen, en de afgelopen maand was…hoe zal ik het zeggen…leerzaam. Op een gegeven moment is alle nieuwigheid van de hele situatie er wel vanaf, en begon mijn leven hier op gang te komen en te gaan zoals het in Nederland ook zou gaan, maar dan toch net even flink wat anders…en dat is niet altijd even makkelijk.

Waar ik de eerste maand eigenlijk voor het grootste gedeelte alles heel leuk vond en het helemaal zag zitten, heeft deze maand wat meer in het teken van de keerzijde van de munt gestaan…Let’s be honest, zomaar even uit je normale, fijne, bekende habitat stappen om iets heel nieuws te beginnen toch wel redelijk ver van huis, is niet alleen heel leuk en spannend, maar ook best wel lastig. Nou heb ik daar in al mijn naïviteit alleen niet helemaal goed bij stil gestaan (is misschien maar beter ook, anders had ik het wellicht nooit gedaan;)).
Voor ik wegging heb ik wel eens de vraag gehad, maar ga je Nederland niet missen? En hoe moet dat met Roeland? En ik dacht, uuh, geen idee, ik heb Nederland nog nooit echt gemist, wie weet bevalt het daar wel heel goed en blijf ik? Roeland, waarom zou ik me daar zorgen over maken? Dat is helemaal super goed, en we kunnen whatsappen, skypen, schrijven. Ik zie het ’probleem’ niet zo.

En toen was er de realiteit...Voor het eerst van mijn leven mis ik Nederland. Waar dat aan de ene kant soms lastig kan zijn, ben ik er eigenlijk ook wel blij mee. Laten we zeggen dat ik mijn leventje in Nederland een stuk meer ben gaan waarderen de afgelopen maand, en dat is ook wel eens goed, afstand nemen en erachter komen hoe goed je het ergens hebt? Natuurlijk was ik altijd al wel blij met hoe het allemaal is en was in Nederland, mijn familie en vrienden, huisgenoten, muziek, Utrecht, mijn studie. Best okay…best okay?!!?? Het blijkt veel meer dan dat! Mijn leven in Nederland is geweldig! Alle lieve mensen daar, de mogelijkheid om altijd leuke dingen te doen, muziek te maken bij het USKO en als ik tijd had ook het Sweelinck met al die geweldig toffe studenten die allemaal een grote passie voor muziek delen, het 030-kwartet waarin ik speelde (op dit moment is er dus een tijdelijk 030-trio over, overigens in te huren voor al uw feesten, partijen, diners, borrels...mail vooral bij interesse! :D), mijn huisgenoten, oh mijn lieve huisgenoten, waarbij het altijd zo fijn was thuis te komen..ik ben zelfs de achtergelaten soms bergen afwas gaan waarderen! Utrecht, fijn Utrecht, wat een heerlijke stad is het toch, levendig, gezellig, niet te groot, niet te klein, genoeg te beleven en een fijne sfeer, vooral wanneer de lente in aantocht is, de eerste zonnige namiddag op het terras, bbq’s met Roeland & friends, en eindeloze avonden op de galerij met mijn huisgenoten onder het genot van goed eten en een wijntje. Om nog maar niet te spreken van de altijd fijne USKO (maar ook Sweelinck) borrels en feestjes, de tweedeviolen pannenkoeken/hutspot etentjes, dagjes Den Haag/Kijkduin met Roeland, spelletjes (al dan niet op de wii) met m’n ouders en zusje…Voor ik wegging droomde ik over hoe het leven in Zweden zou zijn, nu ik dat heb, droom ik over Nederland, en hoe heerlijk het daar is...

Niet dat mijn leven hier slecht is…het is gewoon compleet anders en tegenovergesteld van wat ik gewend ben, wat de eerste maand prima was, maar als alles dan een beetje normaal begint te worden maakt het het best wel lastig. Ik denk dat er twee dingen zijn die met name bij hebben gedragen aan mijn…hoe zal ik het zeggen…Februari dip? 1: het weer, grijs, saai, grijs, sneeuw, dan weer regen, sneeuwregen, grijs en vervelend. 2: het helemaal alleen in een huis wonen (dat is nogal raar na 5 jaar met 9 anderen:P). Mijn Chinese huisgenoten waren de afgelopen hele maand in China om nieuwjaar te vieren. In het begin was het okay, lekker, chill heel huis alleen, kan alles doen wat ik wil, niemand heeft er last van. Maar waar ik in Nederland soms behoefte heb aan tijd alleen omdat ik mensenmoe ben…werd het hier precies het omgekeerde, ik was toe aan mensen om me heen en begon mezelfmoe te worden…De mogelijkheden tot het ontmoeten van grote groepen studenten worden me hier eigenlijk nogal ontnomen. Omdat mijn stage voor de provincie is en ik dus niet ingeschreven sta bij de universiteit (en dat ook lastig is nu nog te regelen..bovendien ga ik toch geen vakken volgen) en ik dus geen studentenpas van hier heb, word ik…geweigerd. Contact gehad met een internationale studenten vereniging hier (en nou zou je toch zeggen dat ik wel redelijk val onder de noemer: internationale student), die deden enorm moeilijk, moest mijn CV opsturen(?) en ze zouden overleggen. Gedaan, maar vervolgens nooit meer wat van gehoord. Poging twee was de auditie voor het studentenvrouwenkoor hier (wat me enorm leuk had geleken), maar ook daar, tsja, we moeten ons nou eenmaal aan de regels houden, en die zeggen dat je hier aan de universiteit moet studeren om mee te mogen zingen….Dus ook dat was een nee…Zweden en hun regeltjes…:S en niet alleen de regels, maar ook het niet maken van kleine uitzonderingen…iets waar ik redelijk van heb gebaald (maar ik heb me eroverheen gezet..)
Zoekende naar dan maar iets anders om te doen kwam ik erachter dat Karlstad toch eigenlijk best wel een dorp is (hehe) en ik wellicht niet zo geschikt voor een wat meer dorps bestaan:P Maargoed, ik heb wat gevonden, wellicht mijn nieuwe hobby, ik ga er volgende week achter komen als ik een proefles boogschieten heb :D! Hoe tof is dat! (volgens mij lopen er met name net iets te dikke mannen van in de 40 rond;), maar who cares, op de site stond dat ze open staan voor iedereen, ongeacht geslacht, religie, leeftijd, seksuele geaardheid, land van herkomst..dat soort dingen, wat zou betekenen dat ik in iedergeval niet geweigerd word zoals bij de uni-dingen wel en wie weet heb ik wel talent…:S (ahum)).
Maargoed, ik ben enigszins afgedwaald en het komt er kortgezegd op neer dat die alleennigheid thuis echt niks voor mij is. Dan ga ik alleen maar veel te veel in mezelf lopen praten, denken, piekeren, bang worden dat dingen veranderen en mezelf bijvoorbeeld in mn hoofd halen dat ik absoluut ongeschikt ben voor iets als een ’langeafstandsrelatie’…(want tsja, ook dat is toch wat moeilijker dan ik van te voren dacht, maar gelukkig zitten er een paar langeafstandsrelatiekoninginnen in Nederland met de benodigde tips en trucs:P)

Maarrr…er is goed nieuws wat dat betreft! Ik heb meditatie en yoga achtige oefeningen van mijn vader gekregen die enorm chill zijn om te doen (wellicht dat ik daar mee doorga als ik terug ben in NL) en en en en en! Mijn huisgenoten zijn sinds 2 dagen terug! Wat een opluchting, mensen in huis! Niet alleen hadden ze nog een ander heel erg leuk chinese vriendin van hun bij zich de avond dat ze terug kwamen, ook was er een heeeeeeele hoop nieuw chinees voedsel. Ik kreeg meteen een chinees broodje, wat meer een soort cakeje was in mn handen geduwd met, hier! Dit moet je proberen (gelukkig kon ik oprecht zeggen dat het lekker was, over een aantal andere dingen die ik tussen het eten zag liggen twijfel ik nog…en ik vrees dat ik ergens de komende maand toch echt moet gaan geloven aan een chinees diner…benieuwd hoe dat af gaat lopen). Verder kan ik nu wanneer ik wil live Chinese tv kijken (super handig natuurlijk) en ze hebben een wii meegebracht :D yeuy! Samen met het heugelijke feit dat de afgelopen week al de hele week de zon elke dag schijnt en de lucht op een paar wolkjes na strakblauw is, met de meest fantastische zonsondergangen tot gevolg, is de dip redelijk overgewaaid. Het voelt echt als lente…maar ik ben al gewaarschuwd, de winter kan zomaar nog terugkeren…

Mijn stage gaat nog altijd goed en is leuk. Begin februari een afspraak met iemand in Göteborg over mijn project (heel vervelend natuurlijk), met mijn begeleidster wat door de stad gelopen, herinneringen opgehaald aan de USKO tournee en een ontzettend leuk en inspirerend overleg gehad. De lat voor mijn project ligt nu behoorlijk hoog, maar dat mag ook wel gezien het het laatste ding is wat ik voor mijn Master moet doen, en toevallig hou ik wel van een uitdaging;)

Buiten dat de maand dus soms wat lastig was zijn er ook weer heel veel leuke momenten geweest. Het orkest is officieel begonnen, super fijn om weer muziek te maken…wat minder fijn (ik realiseer me nu dat dit niet perse super leuk is:P haha) is de orkestpartij en het stuk wat we nu spelen…Le roi David, van Honegger. Ver-schrik-ke-lijk!! Het is volledig random muziek. Bovendien is de eerste vioolpartij (ik hoopte nog zo dat ze me bij de tweede neer zouden zetten!) op sommige momenten vreselijk hoog, en ritmisch absoluut onlogisch. Deze combi…maakt mij ongeschikt voor deze muziek;) Denkende, okee, het went vast wel…je gaat zoiets vanzelf waarderen, ben ik blijven spelen…(niet doorvertellen…maar ik heb in totaal de partij denk ik twee keer thuis gestudeerd, om de conclusie te trekken dat ik er nogal ongelukkig van werd, het echt vreselijk was en heb bedacht dat ik dit project met minimale inspanning door ga zetten…hehe). De mensen zijn aardig (hoewel het voor het grootste deel volwassenen zijn en een paar mensen van 16…wat ze niet echt geschikt maakt om mee in de kroeg te gaan zitten), maar zelfs na de repetitie met koor afgelopen zaterdag ben ik niet overtuigd dat er mensen zullen zijn die denken, wat een fantastische muziek! Overal gebeurt wat, je hebt soms het idee dat er 4 kwartsmaten in het orkest uitgeschreven zijn tegen, I don’t know, 6/8e maten in een volledig ander tempo in het koor…nee, het was een goed experiment en ik doe nog steeds mn best het te waarderen, maar dit is geen goede match. Gelukkig is 17 maart het concert :P

Zweden houden van eten, is waar ik achter ben gekomen…En ik ook! Dus die combi is daarintegen wel echt perfect! Op de dinsdag 7 weken voor pasen wordt traditioneel Semla (meervoud, Semlor) gegeten, maar dat kan natuurlijk ook prima op andere dagen. Dus de zaterdag daarvoor hebben we met een aantal collegas Semlor gemaakt/gegeten! De combinatie van eigenlijk een soort bolletje zoals wij dat kennen, met daarin mandelmassa (amandelspijs spul) en room, was een beetje vreemd, maar echt heel erg lekker! En mega zoet. De dag daarna kwam Joanna eten wat ook weer onwijs gezellig en lekker was! :D En de dag daarna een wederom heel gezellig etentje gehad met Daniel. Dat was ook de dag dat ik me voor het eerst in de systembolaget heb begeven om bier te halen, het Nederlandse bier kwam daar niet veel verder dan Heineken en Grolsch, dus ben uiteindelijk toch voor de Tsjechische staropramen gegaan. Mjums! :D Meteen het Zweedse woord voor legitimatie geleerd :P en de daaropvolgende dag een biertje gedronken met Roeland. Hoe leuk dat dat op afstand kan:D Verder is 25 maart in Zweden de nationale…jawel…Wafeldag! :D (zullen we die in Nederland ook invoeren?) Maar ook die dingen kun je onbeperkt op andere momenten eten hoor;) dus die hebben we op een zondagavond met Caroline en Rebecca (twee van mijn collega’s) gemaakt en genuttigd. Die avond heb ik ook wat les gehad over het Värmlands Zweeds wat ze hier spreken..(heel bijzonder, ik begon me af te vragen of ik nou Zweeds of Värmlands zou moeten gaan leren) en zijn we tot de conclusie gekomen dat de Sami taal in het Noorden van Zweden, waar Caroline vandaan komt, qua grammatica op sommige punten meer op Nederlands lijkt dan op Zweeds. Praten over talen is echt super interessant (het leren daarentegen wel wat lastig).

Behalve eten….;) heb ik met Rebecca de Zweedse lappis markt bezocht (juist, dat betekent een hoop zooi voor weinig geld, maar er waren ook veel leuke dingen), twee nieuwe Zweedse kinderboeken voor gevorderden gekocht ;) samen terug gewandeld langs de rivier naar het centrum en heerlijk koffie gedronken. En daarnaast heb ik veeeeel gewandeld, de mooiste plekjes liggen redelijk ver weg, maar wat is de natuur hier prachtig! Vooral met het heerlijke zonnetje erbij, lekker rustig, het gebied langs het meer Vänern is fantastisch!
Op de planning voor de komende tijd staat nog niet super veel maar wel een aantal hele leuke dingen. Morgen ga ik een nieuwe poging wagen met Caroline en Rebecca tot schaatsen…(ik ben baaannggg! :P haha) en daarna…hmmm…wellicht wederom wafels eten? ;) Zondag wellicht weer een nieuw wandelplekje zoeken om te ontdekken. Orkest gaat door, Boogschietles, mijn derde hoofdstuk afschrijven in deze maand en verder ga ik zien hoe het komt en wat er gaat gebeuren, er komen vast nog wat leuke afspraakjes bij! Waar ik wel al een poosje naar uitkijk en bijna de dagen op handen en voeten voor af kan gaan tellen, is dat Roeland hier 28 maart is! Nog 4 weken min een dag :D Ik kan nu al niet wachten alles (of nouja, zoveel mogelijk) te laten zien en weer even een paar daagjes echt samen te hebben…:)

Ondanks dat dit verhaal wellicht niet overal even positief was geen zorgen hoor;) Ik heb ondertussen van velen geleerd dat iets als dit met ups en downs hoort te gaan…het kan nou eenmaal niet allemaal fantastisch zijn, en zonder dat alles was het misschien ook maar saai geweest…Bovendien, wanneer je wat meer afstand van dit soort wat negatievere dingen kan nemen valt er een hele hoop te leren ben ik al achter, en daar ga ik gewoon mee door. Bovendien zijn de dagen al veel langer dan toen ik hier kwam, de zon komt nu rond 7 uur op en gaat rond half 6 onder, heerlijk! Heb ook veel meer energie dan aan het begin!
Het is eigenlijk net als tijdens mijn vorige stage, daar was het lijflied van mij en mijn ook in het hok elke dag zaden determinerende lotgenoten Mark en Annelon na twee maanden, ik heb een heel zwaar leven van Brigitte Kaandorp http://www.youtube.com/watch?v=SQk4cQnDBqc . Dat hebben we toen heel vaak, vol zelfmedelijden heel hard meegezongen, om er daarna toch weer om te kunnen lachen, het valt allemaal wel mee! (dus dat doe ik nu soms ook, hehe, helaas moet ik me nu iets meer inhouden met de Chinezen weer in huis). Direct opvolgend aan deze mega hit was daar het komt allemaal wel weer goed, tevens van Brigitte. En ook hier geldt: het beste is om het zo hard mogelijk mee te zingen :D http://www.youtube.com/watch?v=b2WWA0SHeQA&playnext=1&list=PLrz6EitB0Jl2JBpa-w-uNGG60w_3ORC_P&feature=results_video en tot nu toe heeft ze altijd gelijk gehad, dus ik ga er vanuit dat dat nu ook zo is ;)

Liefs vanuit een zonnig en nog altijd wit Karlstad,
Iris