Min första veckan

Waar te beginnen…Gezien de omstandigheden hier in huis (zie later) heb ik genoeg tijd hele verhalen te typen, wat ik dus waarschijnlijk ook ga doen, want ik vind het leuk:P so be prepared ;) (of lees het niet natuurlijk:P Of begin achteraan, het orgelconcert had je eigenlijk niet mogen missen…)
Er is pas iets meer dan een week voorbij, maar hoe lang het echt voelt weet ik niet zo goed. De treinreis richting Karlstad, na een nogal onrustige nacht in het hotel (volgens mij heb ik lopen slaapwandelen..) was een heerlijk rustpunt binnen m’n reis. Zitten, niks doen, zweedse radio luisteren en naar buiten kijken. Eenmaal in Karlstad, na toch ook even wat te hebben geslapen in de trein, kwam Yang, mijn toekomstige huisgenoot me ophalen om me naar de plek te brengen waar ik nu ben, het huis van een (ook chinese) vriendin van hem. Hij was enorm aardig overigens, alleen z’n engels niet heel goed, maar who cares…Waar ik me toch wel een soort van druk om heb gemaakt is het feit dat ik geen internet heb in het huis waar ik nu zit..en ik had tot op het moment dat ik in de kamer zat en me dat volledig realiseerde niet het besef van hoe afhankelijk ik daar eigenlijk van ben…of tenminste, hoe afhankelijk ik daarvan denk te zijn…daar gingen de in mijn hoofd geplande, ‘ik ben er net’ skype afspraakjes met mn ouders en roeland en wie dan ook nog meer, het bekijken van nederlandse tv…Maar bovendien…Ik wist niet waar ik was, hoe de straat heette, dat er een bus naar het centrum ging, ja, dat wist ik, maar ik had geen idee! Karlstad? Plattegrond? Kan ik ergens heen lopen? Hellup(upupup…)? Stilte.

Die middag een rondje gelopen, supermarkt (de Coop) gevonden, (allemachtig, Zweden is duur, velen hebben het me gezegd voor ik ging en ik heb het wijs genegeerd…nu kan dat niet meer, jullie hadden gelijk..zweden is Nederland maal anderhalf, of twee, als je pech hebt, qua prijzen..), wat basic spulletjes ingeslagen, aan de buurman gevraagd waar ik woonde (de fagottgatan. een teken? Wil ik altijd nog leren spelen..uiteindelijk bleek ik verkeerd ingelicht en woon ik aan de Basungatan, ook een instrument, prima hoor), en ’s avonds gegeten met Yang en zijn vriendin, volgens mij heet ze Yittan, of iets waar het op lijkt. Gezellig en beter in engels dan Yang, klein, en ondanks dat ze ongeveer evenveel weegt als een van mijn bestuursgenootjes (Edwina!:P), wat dus echt al bijna niks is! Moet ze nog 5 kilo afvallen voor ze over 3 weken naar China vertrekt…daar wegen ze namelijk nog minder, en aankomen kan dus echt niet…my god, ze heeft de döner die avond overgeslagen, Yang en ik niet…(overigens was hij met volle mond nog moeilijker verstaanbaar:S). Het was leuk, een fijn welkom. Het bed waar ik op slaap is niet het beste (5 dunne matrasjes op elkaar) maar ik heb een dak boven m’n hoofd en het voelt als een prettig huis (ondanks de enorm meurende koelkast…rotte vis..het is een van die gekke potjes die erin staat volgens mij, en ondanks grondige schoonmaakbeurt is het nu weer terug..morgen maar weer eens poetsen).

De volgende ochtend, na een geweldige zonsopkomst! (de zonsondergang was al geweldig, maar dit was beter!) de bus genomen en in het centrum een buskaart gekocht. Je betaalt hier per rit, bijna twee euro, onafhankelijk van de afstand, kortom, ook duur! Maar vanaf mn volgende huis kan ik lopen naar het centrum (is een half uur denk ik..) Die middag een van mijn collega’s ontmoet, Karin, oorspronkelijk uit Nederland, haar man Daniel en hun zoontje (cute!!) Mattias. Enorm fijn even onder de mensen te zijn. Die dag ook nog een heel aardig pools meisje (Joanna) ontmoet bij de bushalte, komend weekend gaat ze me de stad showen en gaan we lemon muffins eten;)! Voor het avondeten het beste van Nederland en Zweden gecombineerd: Hutspot en jawel, tamtadadam…kötbullar! Overigens, een chinees huishouden als deze..daar hebben ze dus alleen chopsticks en lepels! Ik heb een mes moeten kopen voordat ik uberhaupt iets kon koken, en het is zo enorm bot (voor 6 euro!!! Was ik maar naar de ikea gegaan) dat ik toen ik me sneed, niet eens door mn huid heenging...

Na wederom een nacht gedroomd te hebben over alles en iedereen in Nederland (’s ochtends rol ik steeds tegen de muur aan ipv tegen roeland..auch) een zweedse simkaart geregeld, gekletst met de koffiemevrouw op het station, waar ik ook even de wifi heb gebruikt:P en veel te vroeg begonnen met mn avondeten (om 17.15 stond het klaar)…mijn biologische klok is in de war, doordat het al rond 4 uur donker is, krijg ik veel te vroeg het idee dat ik moet gaan eten, en als je dan niet op de tijd let gebeuren dat soort dingen..Wederom radio geluisterd en zweedse kinderboeken gelezen ‘När Findus var liten och försvann’, leuk maar heb er wel genoeg van nu.
De volgende dag is mijn poging tot studeren volledig mislukt door een ochtendwandeling naar de universitetet hier op een kwartier afstand. De weg, slingerend met allemaal mooie bosachtige stukken eromheen is een stuk beter dan die naar de uithof;) Tijdens het fotograferen van een eekhoorn weer wat aanspraak van wat Zweden die uitlegden dat ze de squirrels daar zo voeren als ze met vogels doen, ze hebben zelfs een naam! I like! Helaas, door het gebrek aan internet thuis (maar bij de uni wel) een kans om in de stad wat te gaan drinken voor de vorige avond gemist (damn it), is verschoven naar woensdag. Eenmaal thuis, werd ik gebeld door Mats, iemand van het orkest waar ik in ga spelen, die me uitnodigde voor een kop koffie met Zweedse lekkernijen. Hij woont maar op 20 min. Loopafstand in een super leuke ‘met echte zweedse huisjes wijk’. Woont vlak bij de kroppkärrssjön, een van de meren hier, in zo’n super leuk Zweeds houten huis. Wat een lieve mensen, gepraat over alles en niks, en ze vonden het met name fascinerend dat ik uit een stad kom welke op land ligt gemaakt door mensen. Ze hebben me zelfs een fiets aangeboden (moet alleen nog even gemaakt) en hebben een klein bed en breakfast in hun huis, ik kan het iedereen aanraden, de plek is geweldig, en de mensen ook! (’t zal alleen ook wel duur zijn:P) De wandeling was heerlijk, en ’s avonds toch nog wat gestudeerd om daarna zenuwachtig mijn bed in te gaan voor mijn eerste stagedag afgelopen maandag.

Om 06.30 ging de wekker..8 uur op stage..doe mij de uni maar, dat uurtje later scheelt echt enorm! Maarrr…het was leuk! Grete, mn stagebegeleidster is enorm super lief, niks een hand of drie zoenen, gewoon een knuffel als kennismaking:) Verder nog wat andere collegas ontmoet. Mona, heel aardig en speelt net als Grete en ik ook viool. Matilda, die mijn kamer binnen kwam lopen: Iris, You’re here! Finally! Märet, ‘The Boss’ zoals Grete haar steeds noemde, maar ze is niet zo eng als ze klinkt;) En verder was het een normaal dagje…en zal het nog normaler worden naarmate ik er langer zit. Opvallend:
- Mijn kamer is enorm! Met een even enorm bureau en gigantische computer (beeldscherm dan) Je moet je hoofd heen en weer bewegen om van de ene naar de andere kant te lezen!
- Ze mogen één uur per week onder werktijd naar de sportschool! Hoe chill is dat? (en ik heb op het laatste moment mn sportschoenen uit mn tas gegooid:S)
- Voor lunch eten ze hier warm, met z’n allen in de rij staan voor de magnetron hoeft gelukkig niet, er zijn er 20 ofzo…(wellicht inderdaad een idee om leftovers te eten ipv het niet zo lekkere maar extreem dure brood wat ze hier hebben, maar alleen als ik fatsoenlijk kan koken..)

Onderweg naar huis begonnen alle indrukken en nieuwe dingen en mensen toch wat veel te worden. ik ben toch niet zo goed met grote groepen nieuwe mensen, bij het USKO heeft het meer dan 2 jaar gekost voor ik m’n draai officieel had gevonden (en hoe?:P) maargoed, die tijd heb ik hier niet! Wat ik ook wel lastig vind is dat ik gewoon nog niet heel goed Zweeds spreek en versta, lezen gaat redelijk. (En helaas zijn cursussen enooorm duur! Dus dat moet ik nog even oplossen) en nouja, met name dat ik weer alleen naar huis ging, waar ik weer radio zou gaan luisteren en voor de zoveelste keer het zweedse kinderboek lezen, koken op twee pitten, met twee pannen, uit een stinkende koelkast, een bot mes, en eten met een lepel. Om daarna thee te drinken, ‘kex’ te eten, en naar bed zou gaan…Na overdag me heel goed gevoeld te hebben, ging het in de avond dus zo. Toen ik in huis ook nog eens twee borden kapot liet vallen (of nouja, ze kwamen door het afdruiprek heen) was de maat helemaal vol, en heb ik gelukkig even met Roeland kunnen bellen:) en goede raad gekregen van milou:) en ach, waarschijnlijk is zo’n instort-ik-voel-me-wat-alleen-en-kan-het-niet-momentje niet heel raar, maar stom is het wel. Gelukkig was al het andere eigenlijk wel gewoon heel prima en leuk:) (en tot nu toe wordt het alleen maar beter!)

De dag daarna was beter, veel, veel beter! Na wat moeite met het binnekomen van het gebouw (waar zit het kastje met lezer voor het pasje..?) Heel fijn met Grete gekletst, en dingen uitgezocht rondom het watermanagement in Zweden en Nederland. Super interessant. De dag opzich was niet bijzonder, maar wel leuk. Het was voor de verandering de avond, die mijn dag volledig heeft gemaakt! Na m’n stage gezocht naar een plek om te eten, ben geëindigd in de burgerking..(ook niet goedkoper dan in NL) waar gelukkig even wifi was, om daarna naar de domkyrkan te gaan (die overigens mooi is, maar niet zo enorm als onze domkerk:P) waar een concert was van een bekende zweedse organist Mattias Wager. Nooit van gehoord (maar hij heeft cd’s:P) en nog nooit naar een orgelconcert geweest, maar ik ben zo blij dat ik ben gegaan! (Dit wordt een verhaal opzich denk ik:P maar ’t is de moeite waard..)
De programmering van een Zweeds orgel concert als dit is…apart, divers. Begin met de gedachte aan Bach…done? Up next: Bassie en Adriaan (okay, niet helemaal maar het kwam in de buurt). Beeld je nu in dat ik me volledig uitleef op een orgel, alle registers open en gaan!! (en nee, ik heb nog nooit achter een orgel gezeten) en eindig met Zweedse Folkmusik.
Nou spreekt bach voorzich, mooi, fijn om naar te luisteren, logisch, Bach. I love! Volledig relaxt ging ik de rest van de avond in (viel dat ff tegen:P) Het stuk daarna was van Ad Wammes (geboren in 1953, leeft nog) met als titel Miroir. Eigenlijk zou je het nu even op moeten zetten. Ik werd er blij van. De hele tijd zo’n vrolijk, op de voorgrond, of achtergrond, het is maar net hoe je er naar luistert, doorgaand snel melodietje (vandaar dat ik aan Bassie en Adriaan moest denken..) met andere langzamere melodieen erdoorheen. Gewoon leuk, dat was opzich wel een meevaller eigenlijk. Maar daarna…..Jehan Alain (1911-1940) trois dances. Hij werd aangekondigd, voor zover ik begreep, als grapjas en fantasierijk. Prima, en moderne muziek is 1 ding…maar moderne muziek op een orgel, is echt een vak apart…
Dans 1: doe maar wat en kijk wat er gebeurt (halverwege kwam de gedachte in me op, zo zou het denk ik ook klinken als je mij achter dat orgel zet) enige voorwaarde: het moet hard, en door elkaar…
Dans 2: geen touw aan vast te knopen! Lange noten die maar door bleven zeuren als een piep in je oor na een avond goed stappen, halve toonladders, met daarna keiharde rommelige onbegrijpelijke niet samenhangende melodietjes en dissonanten (why!!??) Twee meisjes die met hun vader mee waren werden tijdens dit gedeelte uit elkaar getrokken, met betraande gezichten van het lachen, ik denk dat zij mijn gedachten dat er een klas vol kleuterkinderen achter het orgel was gaan rommelen uit hebben gesproken..En het duurde laaaaang! Aan het eind kwamen de melodietjes van het begin weer terug, maar dan NOG lelijker en NOG harder! Doe mij maar bach…En toen moest het laatste stuk nog komen…improvisation över ett givet tema (van hemzelf!) En daar zette in, een heel leuk blij danserig volksliedje. Wat een verademing. Toen het wat mij betreft klaar was, ging het echter verder…door naar een stuk waar het leek alsof ik thuis achter de wii mario aan het spelen was, om daarna door te gaan naar hoe orgelmuziek meestal een soort van is, mooi, lange akkoorden, melodieen, met afentoe een klein grapje. Helaas was de oorspronkelijke melodie ver te zoeken…Tot slot…ET..phone hoomeeeee, alsof er buitenaardse wezens contact probeerde te maken met de aarde…gekke toontjes, lange hoge piepnoten, om uiteindelijk weer in het volksmelodietje van het begin te eindigen. A night to remember, eigenlijk wil ik de volgende keer (dats over een maand) weer, maar dan heb ik orkestrepetitie op dinsdag….Ik ben Mattias in ieder geval dankbaar voor de avond, ik voel me heerlijk:)

Op de planning voor de rest van de week? Stage, (Waar ze eens in de zoveel tijd verschillende activiteiten hebben, dus ik heb net wat oud hollandse spelletjes voorgesteld, koekhappen, spijkerpoepen:P will be fun!) vanavond ergens wat drinken met Daniel (PhD aan de uni hier, ook bioloog), donderdag na het werk ‘Fika’ (zoiets als coffee time) met collega Matilda, vrijdag na het werk een etentje met wat collegae bij Sven-Erik en hopelijk is het weer van het weekend goed genoeg om de wandeling die Mats me aanraadde te maken rondom het kroppkärrssjön…
Ik beloof dat mijn verhaal de volgende keer korter zal zijn, dan heb ik internet, en veel meer afleiding, mensen om mee af te spreken en dingen te doen. Hopelijk gaat alles goed daar in Nederland (overigens is het hier vooralsnog niet extreem koud, maar gewoon koud, met regen:( maar soms toch ook wel zon, en sneeuw:)

Veel liefs, Iris